(අ) වාසනාව
යකඩ කට දෙස බල බලා...
ඉඳින් කුමරිය නොවී උරණව
ජීවිතේ හැඩ තල බලා
උන්ට හිත් නෑ කෑ ගසන්නට
දැනෙන තුරු ලේ රහ පවා..
ලක්ෂයත් උන් විස්සෙ කොළයට
අපිට දෙන්නේ හිස නවා..
අපිට අමතක අපේ හිත් ගැන
යළි මතක් වෙන දින තුරා...
විස්සේ කොළයට වඩා උන් ගැන
අපි හිතන්නේ නෑ සදා..
This entry was posted
on Thursday, January 13, 2011
at Thursday, January 13, 2011
and is filed under
(අ) වාසනාව,
උපේන්ද්ර හර්ෂණගෙන්,
නිසදැස්
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
