යකඩ කටින් යටිගිරියෙන්
අපේ දුකට උන් විඳවපු.......
අවුරුද්දෙන් දින ගානක්
අපේ ජීවිත උන්ට පෙනුණු......
හීන දැකපු මාලිගාවේ
ආයෙත් උන් රජකරවපු
වළං පතුලේ කැඳ උගුරට
තුන් වේලම හිත හදාපු......
තැලෙන යකඩ දැක දැක උන්
ඒ යකඩෙම ඔප දමාපු
කැපෙන දවස ඈතක නෑ
මුවහත වැඩි උන් තියාපු..
This entry was posted
on Saturday, January 15, 2011
at Saturday, January 15, 2011
and is filed under
උපේන්ද්ර හර්ෂණගෙන්,
නිසදැස්,
මුවහත
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
Post a Comment
ඔබේ අදහස් අපිට ශක්තියක්