(නො)තේරුම
කප්පරක් පැතුම්
හීන කන්දක් පුරවගෙන
මහගෙදරත් උකස් කරලා
විස්ස විද්යාලේ යවපු ලොකු එකා
අත් කකුල් වෙලාගෙන ගෙදර ඇවිත්
පහ පාස් පොඩි මල්ලි සිමෙන්ති අනලා
ගත්තු සොච්චමත් හන්දියේ ඩිස්පෙන්සරියේ
කවුන්ටරේ මැද්දෙන් තිබ්බ
උන්ගේ අම්මා
දෙස් තියන
අප්පච්චිට මෙහෙම කිව්වා
කෑ නොගහ හිටියනම්
මයෙ පුතාට දැන් හොඳට පොස්ටෙර් අඳින්න පුලුවන්
This entry was posted
on Thursday, January 20, 2011
at Thursday, January 20, 2011
and is filed under
(නො)තේරුම,
උපේන්ද්ර හර්ෂණගෙන්,
නිසදැස්
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
