සිතට නොදැනෙන ඇසට නොපෙනෙන
අපේ ජීවිත ගැන කතා
වාරු ඇති තුරු දෑත රැක ගයි
ජීවිතේ පණ නල සදා
ජීවිතේ නපුරුයි රුදුයි
එනමුත් තැවෙන්නේ නෑ සදා
අවුකනත් කලුගලකි
කැටයම් කර නොබින්දා නම් එදා
හිරුගේ උනුසුම පුරුදු හිස මත
දුක රැදෙන්නේ නෑ සදා
නුඹේ මැදුරෙත් මගේ කදුලිනි
බිත්ති බැදුනේ පෙර එදා
This entry was posted
on Thursday, January 13, 2011
at Thursday, January 13, 2011
and is filed under
උපේන්ද්ර හර්ෂණගෙන්,
නිසදැස්,
සියුමැලි නොවුනු කලුගල්
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
