රතු එළිය වැටෙන තුරු
දෝත පාමින් සිගමන් යදිමින්
බලා සිටිම් ඇසිපිය නොහෙළා
රතු එළිය වැටෙන තුරු
වමට දකුණට හරහට පහළට
ගිය මගේ ජිවිතය
නැවතී ඇත මෙසේ
සතර මං හංදියක
එපා රවා බලන්නට
සෙනෙහබර මහතුනේ
දිරාගිය මගේ ගතට
වෙන කුමක් කරන්නද?
පොඩි පුතා වැලිකඩ
ලොකු පුතා බෝගම්බර
උන්ගෙ පවුල් රකින්නට
දෝත පානෙම් ඔබට
මහලුව වැහැරුණත්
සරි කරම් කෙසේ හෝ
උන්ගේ කල දවස මා
වැටෙන තුරු හෙට දිනයේ
ජීවිතයේ රතු එළිය
පසු වදන - පසුගිය දිනෙක සවස මා කාර්යාලය නිමවා එන අතරමග බසයේ සිටින විට ඔරුගොඩ වත්ත හංදියේ විදුලි සංඥා පුවරුව අසල සිගමන් යදින මහලු මවකට සුවිසල් රථයක සිටි මහත්මයකු නින්දිත ලෙස බැන වදින අයුරු දුටු මගේ සිතේ ඇතිවු කවි සංකල්පනාව මෙසේ ලියන්නට සිත් විය.
This entry was posted
on Thursday, January 13, 2011
at Thursday, January 13, 2011
and is filed under
නිසදැස්,
නුවන් තිලංගගෙන්,
රතු එලිය වැටෙන තුරු
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.