ගුඩ් මෝර්නින් සර්........
කන්තෝරුවේ පිය ගැට පෙල පාමුල
කුනු බාල්දියත් අතේ තියාගෙන
තනි මට අක්කර ගානක ඉඩක් ඉතුරු කරලා
පැත්තකට වෙන ගමන්
උඹ මට සුභ පැතුවා
ඊලගට තරප්පුව නගින
අකුරු දෙකේ ලොකු මහත්තයට
ඒ ඉඩ මදිවෙලා
බෝ වෙන ලෙඩෙක් දැකපු ගානට
මූන ඇද කරගෙන
ඌ මට මෙහම කිව්වා
දවසම ඉවරයි.........
කුනු වලට උඹ ඔය තරම් බයද
හොදට හිතපන්
ආයෙම හිතපන්
උන් අදින්නේ අපේ කුනු...
This entry was posted
on Saturday, January 15, 2011
at Saturday, January 15, 2011
and is filed under
උපේන්ද්‍ර හර්ෂණගෙන්,
කුනු,
නිසදැස්
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
Post a Comment
ඔබේ අදහස් අපිට ශක්තියක්